Kancelaria czynna codziennie po Mszach Świętych z wyjątkiem niedziel i świąt.

W sprawach związanych z zawarciem sakramentu małżeństwa termin ustalamy z duszpasterzem.

Sakrament Chrztu Świętego

1. Sakrament Chrztu podczas Mszy Świętej:
a/ Sakrament Chrztu udzielany jest w drugą niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz. 10:00,
b/ w przypadku Świąt Bożego Narodzenia – w święto św. Szczepana 26 grudnia o godz. 11:30,
c/ w przypadku Świąt Wielkanocnych – w Poniedziałek Wielkanocny o godz. 11:30,
b/ do kościoła przychodzimy co najmniej 15 min. przed Mszą Świętą,
c/ Przed Mszą Świętą rodzice chrzestni przychodzą do zakrystii, aby złożyć podpisy na odpowiednim formularzu.

2. Chrzest poza Mszą Świętą:
a/ dotyczy Chrztu w innym czasie niż podane powyżej niedziele i święta,
b/ Rodzice i rodzice chrzestni przychodzą na Mszę Świętą, a sakrament Chrztu udzielany jest przed lub po Mszy / datę i godzinę ustalamy w kancelarii parafialnej/,
c/ Przed Mszą Świętą Rodzice chrzestni przychodzą do zakrystii, aby złożyć podpisy na odpowiednim formularzu.

3. Wymagane dokumenty przy zgłaszaniu dziecka do chrztu:
a/ Akt urodzenia dziecka z USC (do wglądu),
b/ dokładne dane osobowe rodziców dziecka,
c/ dane o czasie i miejscu zawarcia ślubu kościelnego rodziców,
d/ Świadectwo ślubu kościelnego rodziców dziecka (dotyczy: przy pierwszym dziecku, gdy ślub był zawarty w innej parafii),
e/ dokładne dane rodziców chrzestnych dziecka (dane personalne i dokładny adres miejsca ich zamieszkania),
f/ w przypadku chrzestnych z innej parafii, dostarczyć zaświadczenie z parafii ich zamieszkania, (najpóźniej w dzień chrztu).

Uwaga!
Zgłoszenia dziecka do chrztu dokonujemy w kancelarii parafialnej nie później niż 10 dni przed chrztem dziecka.

Za zrozumienie - Bóg zapłać!

Wymagania stawiane chrzestnym:

1) nie może być rodzicem dziecka,
2) jest wierzącym i praktykującym katolikiem,
3) ukończył 15 rok życia,
4) przyjął sakrament bierzmowania,
5) prowadzi życie zgodne z wiarą,
6) nie pozostaje w niekanonicznym związku małżeńskim,
7) jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej.

Uwaga!
Te same wymagania dotyczą świadków bierzmowania.

Sakrament Małżeństwa

„Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta stanowią między sobą wewnętrzną wspólnotę życia i miłości, powstało z woli Stwórcy, który wyposażył je we własne prawa. Z natury jest ono nastawione na dobro współmałżonków, a także na zrodzenie i wychowanie potomstwa. Małżeństwo ochrzczonych zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu”

/KKK 1660/

Czynności prawno-duszpasterskie Sakramentu Małżeństwa

Małżeństwo jest instytucją społeczną, którą muszą kierować pewne przepisy prawne, które określają warunki ważności i godziwości zaistnienia małżeństwa i zarazem pewne wymagania duszpasterskie, które by dawały moralną gwarancję trwałości i nierozerwalności zaistniałego związku małżeńskiego. Przyjrzyjmy się tym przepisom.

1. Kiedy i do kogo zgłaszają się narzeczeni?

Kiedy? Zgodnie z Instrukcją wydaną przez Episkopat Polski narzeczeni mają obowiązek zgłosić proboszczowi zamiar zawarcia małżeństwa na trzy miesiące przed ślubem. Prosimy o zachowanie tego przepisu. Jeżeli narzeczeni nie zachowają go, trzeba prosić Kurię Diecezjalną o dyspensę od zachowania trzech miesięcy bezpośredniego przygotowania do zawarcia sakramentu małżeństwa.

Obydwoje narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej. Jedna i druga strona musi złożyć oświadczenie o dobrowolności i osobistej decyzji zawarcia małżeństwa. Nie może tego zrobić za nią ktoś inny.

Do którego proboszcza się zgłosić? Prawo kanoniczne postanawia, że narzeczeni mają się zgłosić w celu załatwienia potrzebnych formalności do proboszcza parafii, w której jedno z nich ma pobyt stały, albo pobyt tymczasowy, albo nawet miesięczny pobyt. Tym bowiem proboszczom przysługuje prawo asystowania przy zawieraniu małżeństwa. Narzeczeni pochodzący z różnych parafii sami ustalają, gdzie będzie brany ślub, a tym samym i to, do którego z proboszczów udadzą się celem załatwienia formalności. Dawny polski zwyczaj mówił o załatwianiu tych spraw w parafii narzeczonej i jeżeli nie ma poważniejszych racji, staramy się ten zwyczaj respektować.

W naszej parafii prosimy, aby narzeczeni ustalili termin spisania prot

2. Po co narzeczeni zgłaszają się do proboszcza?

Potrzebne jest urzędowe stwierdzenie, ze strony Kościoła, czy kandydaci odpowiadają warunkom stawianym przez Kościół by mógł zaistnieć Sakrament Małżeństwa.

Tę rolę w imieniu Kościoła spełnia proboszcz, który stwierdza, czy narzeczeni:

• są stanu wolnego,
• nie mają żadnych przeszkód małżeńskich, a gdyby takie zaistniały, stara się o dyspensę czyli zwolnienie od przeszkody,
• odpowiadają tym wszystkim wymogom, jakie stawia prawo, by małżeństwo było zawarte ważnie i godziwie.

3. Co mają przynieść?

• Dowód osobisty.
• Metryka chrztu. W związku z metryką trzeba pamiętać, aby była niedawno wydana. Nie wystarczy więc ta, zachowana od I Komunii św. czy od Bierzmowania. Ważność metryki potrzebnej do ślubu wynosi sześć miesięcy — licząc od daty wystawienia do daty ślubu. Metrykę wybieramy w parafii, w której zostaliśmy ochrzczeni.
  Jeżeli ktoś został ochrzczony w parafii, w której spisywany jest protokół przedślubny, nie przedkłada metryki chrztu.
• Wdowiec i wdowa przedkładają świadectwo zgonu współmałżonka.
• Świadectwo nauki religii z ostatniej klasy szkoły podstawowej i ostatniej klasy szkoły średniej.
• Świadectwo katechizacji przedmałżeńskiej (tzw. „Kurs przedmałżeński”). Kurs ten jest wymagany do zawarcia Sakramentu Małżeństwa i trzeba wcześniej zatroszczyć się o jego ukończenie.

4. Treść rozmowy — o co ksiądz pyta?Jest pewien zestaw pytań, które kapłan stawia wszystkim, załatwiającym przyszły ślub. Pytania te znajdują się w specjalnym formularzu, który nazywa się protokołem kanonicznego badania narzeczonych.
5. Co narzeczeni otrzymują i co załatwiają?

Skierowanie do Katolickiej Poradni Rodzinnej
Skierowanie na Dzień Skupienia
Kartkę do spowiedzi

Te spowiedzi narzeczeni powinni odbyć dwie. Pierwszą zaraz po daniu na zapowiedzi — powinna to być spowiedź z całego dotychczasowego życia. Drugą spowiedź odbywają w dzień lub w przeddzień ślubu (lub wcześniej — lecz tak, by w łasce uświęcającej przystąpić do Sakramentu Małżeństwa)

Formularz o wygłoszenie zapowiedzi

Jeżeli jedna ze stron jest z innej parafii, otrzymuje formularz o wygłoszenie zapowiedzi w parafii z której pochodzi. Zanosi ten formularz do parafii, w której mieszka, a po wygłoszeniu zgłasza się tam po odbiór wygłoszonych zapowiedzi i dokument ten przynosi do parafii w której był sporządzony protokół.

Powtórne spotkanie w kancelarii

Po skompletowaniu wyżej wymienionych dokumentów narzeczeni zgłaszają się powtórnie do kancelarii, gdzie był spisywany protokół. Zostaje uzupełniona druga część protokołu i omawia się szczegóły dotyczące samego obrzędu ślubu.
Jeżeli narzeczeni chcą, można wtedy wystawić licencję na udzielenie ślubu w innej parafii.

6. Małżeństwo konkordatowe

W związku z postanowieniami art. 10 Konkordatu i po uchwaleniu odpowiednich zmian w ustawodawstwie polskim, zaistniała w Polsce instytucja małżeństwa konkordatowego, a więc małżeństwa kanonicznego, które — po spełnieniu odpowiednich warunków — będzie pociągało za sobą również skutki przewidziane w prawie polskim.

Zasadniczo wszystkie małżeństwa kościelne winny mieć gwarantowane skutki cywilne, przewidziane prawem polskim. Może to się dokonać w dwojaki sposób:

• przez zawarcie małżeństwa konkordatowego,

• przez uprzednie zawarcie małżeństwa cywilnego wobec kierownika urzędu stanu cywilnego, a następnie małżeństwa kanonicznego.

Do godziwego zawarcia małżeństwa wymaga się ukończenia 18 roku życia zarówno przez mężczyznę, jak i kobietę.

Aby zawrzeć małżeństwo konkordatowe i uzyskać skutki cywilne narzeczeni mają obowiązek przedłożenia trzech egzemplarzy „Zaświadczenia o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa” (tzn. O braku przeszkód z prawa polskiego do zawarcia małżeństwa), sporządzone przez kierownika urzędu stanu cywilnego miejsca zamieszkania jednego z narzeczonych. Zaświadczenie to jest ważne trzy miesiące od dnia jego wydania do dnia ślubu.

Zaświadczenie to w trzech egzemplarzach podpisują nowożeńcy /podczas uroczystości/ i dwaj pełnoletni świadkowie w zakrystii kościoła /przed ślubem/. Jeden z tych egzemplarzy wypełniony i podpisany przez szafarza Sakramentu Małżeństwa i księdza Proboszcza małżonkowie otrzymują po zakończeniu ceremonii. Mogą również kilka dni po ślubie odebrać w Urzędzie Stanu Cywilnego cywilny Akt Małżeństwa.

P.s.

Kancelaria parafialna czynna w dni powszednie codziennie po Mszy św. za wyjątkiem kościelnych świąt i uroczystości.

Termin ślubu,  spisania protokołu przedślubnego i pierwszej rozmowy ustalamy osobiście z duszpasterzem.

Duszpasterze udzielają również dodatkowych informacji na temat zawarcia Sakramentu Małżeństwa w tutejszej parafii.

Sakrament namaszczenia chorych

„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,14-15)

„Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił (por. Jk 5,14-16), a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu” (KK 11; por. KKK 1499)

Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić:

• „wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci na skutek choroby lub starości” (KPK 1004, par. 1; por. KKK 1514, 1528, 1523; SCh 8), przy czym chory nie musi znajdować się „w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia” (KKK 1514);
• osobom starszym, „u których pogłębia się słabość” (KKK 1515);
• osobom, które czeka „trudna operacja” (KKK 1515), jeśli jej przyczyną jest niebezpieczna choroba ;
• chorym dzieciom, o ile „mają już przynajmniej ogólną świadomość dokonujących się czynności”;
• „chorym, którzy – będąc przytomni na umyśle – przynajmniej pośrednio o niego prosili” (KPK, kan. 1006);
• „chorym, którzy stracili już przytomność lub używanie rozumu […] jeśli wiadomo, że gdyby mieli świadomość jako wierzący, prosiliby o namaszczenie” (SCh 14); „W wątpliwości, czy chory osiągnął używanie rozumu, czy poważnie choruje albo czy rzeczywiście już umarł, należy udzielić tego sakramentu” (KPK, kan. 1005);
• ponownie, jeśli po przyjęciu namaszczenia chory odzyskał zdrowie, a następnie popadł w nową ciężką chorobę (KKK 1515; KPK, kan. 1004, par. 2), lub „jeśli choroba się pogłębia” (KKK 1515; por. KPK, kan. 1004, par. 2).

Reasumując:

„Za każdym razem, gdy chrześcijanin zostaje dotknięty ciężką chorobą, może otrzymać święte namaszczenie; również wtedy, gdy już raz je przyjął i nastąpiło nasilenie się choroby” (KKK 1529).

Sakramentu namaszczenia chorych mogą udzielać wyłącznie kapłani (prezbiterzy lub biskupi) (KKK 1530; por. KKK 1516; KPK, kan. 1003).

Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnych łask chrześcijaninowi, który „doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości” (KKK 1527).

Namaszczenie chorych jest sakramentem „żywych”, to znaczy, że winno być przyjmowane w stanie łaski. Formuła bowiem nie jest formą absolucji na wzór sakramentu pokuty. Namaszczenie gładzi grzechy lekkie. Grzechy ciężkie gładzi tylko w przypadku niemożności ich wyznania przez chorego. Wszyscy pragnący przyjąć sakrament namaszczenia chorych winni zatem wcześniej przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania.

Modlitwa: „Módlmy się. Boże miłosierny, Pocieszycielu strapionych, wejrzyj łaskawie na swojego sługę, który Tobie ufa. Niech łaska namaszczenia przyniesie mu ulgę w ciężkim strapieniu, a Ciało i Krew Twojego Syna niech będą dla niego pokarmem na drogę, która wiedzie do prawdziwego życia”

Sakrament namaszczenia chorych w duszpasterstwie :

Sakramentu namaszczenia chorych udzielamy:

Podczas specjalnych nabożeństw w kościele dla osób starszych i chorych;

Na indywidualne wezwanie do chorego w domu;

Na  miejscu poważnego nieszczęśliwego wypadku  - osobie, która ucierpiała.

Wzywając  kapłana do chorego trzeba zorientować się:

- czy chory jest w stanie świadomości,

- czy chory jest w stanie przyjąć Komunię św. „Wiatyk” – /wtedy kapłan oprócz olejów zabiera z sobą także Najświętszy Sakrament/.

W domu chorego przygotowujemy na stoliku przykrytym białym obrusem  :

- wodę święconą,

- krzyżyk i świece,

- miejsce na rozłożenie korporału  i bursy,

Podczas udzielania sakramentu chorych i „Wiatyku” byłoby dobrze , aby uczestniczyli przy tych obrzędach także najbliżsi domownicy osoby chorej.

Uprzejmie prosimy o podwiezienie kapłana do domu osoby pragnącej przyjąć ten sakrament.

Pogrzeb katolicki

1. Uzgadniamy z duszpasterzem termin pogrzebu (w kancelarii parafialnej).

2. Dostarczamy potrzebne dokumenty:
• akt zgonu,
• karta zgonu – od lekarza,
• zaświadczenie o udzieleniu sakramentu chorych i wiatyku (Komunii świętej), jeśli zgon nastąpił poza parafią lub w szpitalu (wystawia je kapelan szpitala),
• zgoda parafii zamieszkania, jeśli pogrzeb dotyczy Zmarłego z innej parafii.

3. Z grabarzem (gospodarzem cmentarza) ustalamy lokalizację grobu.

4. Uzgadniamy posługę z kościelnym i organistą.

5. W przypadku korzystania z kaplicy przykościelnej – uzgadniamy zakres z duszpasterzem.

6. W przypadku pozyskania tzw. „Zasiłku pogrzebowego” – duszpasterzowi podajemy dane personalne osoby, która będzie te formalności załatwiać (duszpasterz wydaje stosowne zaświadczenie o pogrzebie celem przedstawienia w ZUS-ie lub KRUS-ie).

7. Wypada, aby członkowie najbliższej rodziny Zmarłego przystąpili do Komunii św. na Mszy św. pogrzebowej, zatem należało by przystąpić do spowiedzi w terminie wcześniejszym, gdyż w czasie liturgii pogrzebowej nie ma takiej okazji.